De vliegreis verliep prima, dat wil zeggen als je niet wilde slapen. Dat lukte ons eigenlijk amper. Gelukkig was er het entertainment center, dus met een filmpje en wat muziek of een spelletje ging het eigenlijk best vlot. Eten en drinken was van ouderwetse vliegtuigkwaliteit. Lucas en Hugo zouden in hun nopjes zijn.
Inmiddels hebben we onze eerste Chinese vrienden gemaakt. Op het vliegveld aangekomen stond onze gids (Halli dus in waarschijnlijk Harrie) al te wachten. Een jonge goed Engels sprekende vent. In de rit van het vliegveld naar het hotel zijn we door hem al overstelpt met feiten over China. Zodanig dat we amper tijd en gelegenheid hadden om om ons heen te kijken. Wat nog net opviel waren de massaliteit, allemaal enorme gebouwen en 4 tot 6 baans wegen en de smog. Die was echt zoals men er over spreekt. Dat onze gids ook Chinees sprak, bleek bij aankomst in het hotel. Hij regelde soepel dat wij direct naar onze kamers konden, terwijl het pas 10 uur in de ochtend was. We hebben morgenochtend om 08.15 uur afgesproken om aan de echte sightseeing te beginnen. Om niet in slaap te vallen zijn we, na een verfrissende douche, aan een wandeling begonnen, richting het plein van de hemels vrede. Onderweg hebben we onze eerste yuans uit de alom aanwezige flappentap gehaald. Op de velletjes uit de ATM prijkt de grote leider en staat in 5 Chinese dialecten de coupure beschreven. Een feitje dat bij was gebleven van Halli. De wandeling leverde ons ook zomaar onze eerste Chinese vrienden op. Yong en (laten we hem voor het gemak maar) Li noemen bleken zich goed in het Engels verstaanbaar te kunnen maken. Li als arts en ondernemer in de gezondheidszorg en Yong als handelaar in medische instrumenten behoren overduidelijk tot de bovenklasse in China. Li een echte Beijinger en Yong een Hong Kong Chinees. Al snel konden ze bij ons geen kwaad meer doen. Pa schatten ze op nog geen 60 en mij op 40 jaar, wat weten Chinezen veel. Ze bleken uiteraard ook al menigmaal in Nederland (of beter Amsterdam) geweest te zijn en wisten ook vol trots te vermelden dat de Chinese premier recent een tulp naar zich genoemd heeft gekregen en deze heeft ontvangen in onze mooie landje. Met zijn vieren hebben we het Plein van de Hemelse Vrede links laten liggen vanwege de drukte en zijn naar "oud Beijing" gegaan. De hoofdstraat daarvan was overigens aangelegd voor de Olympics en dus verdacht modern. We waren het er over eens dt onze vriendschap met een drankje bezegeld moest worden. Pa aarzelde behoorlijk om het uitgekozen etablissement binnen te gaan. De in kleurrijk neon aangeprezen massage maakte hem achterdochtig. Een fles Franse witte wijn, een pot Ginseng thee (goed voor het geheugen en de nieren) en een fles echte Chinese rode wijn later waren we vrienden voor het leven. De druif voor die Chinese wijn komt uit de bergen bij Mongolië en de wijn bleek best te pruimen. De alcohol gaf onze vermoeidheid een stevige impuls. Gelukkig regelden Yong en Li een taxi, die ons ook nog linea recta naar het hotel bracht. Als alles volgens plan verloopt gaan we om een uur of 6 een hap eten en dan hopelijk een hele nacht doorhalen om morgen fris en fruitig aan de slag te kunnen.