boeddhisme in China

De oorsprong van het Boeddhisme in China
Vandaag werd een zendag, best leuk op zondag. George was mooi op tijd vanmorgen en 08.15 vertrokken we vanuit Zhengzhou richting Luoyang, 3 uur rijden naar het oosten Voor dat ik verder ga wil ik eerst nog even een voor mij iets typisch Chinees kwijt. Vanaf 1 mei heerste in heel China de 3-days national holiday. Normaal gesproken werkt de chinees van maandag tot en met vrijdag, maar nu na die enorme vakantieperiode van 3 dagen werd men op zondag op het werk verwacht. We gaan de mensen niet verwennen hoor. Een echt werkgeversparadijsje hier dus.

De streek waar we ons bevinden is de oudste bewezen bewoonde streek van China en de historie gaat hier 3000 tot 5000 jaar terug. Meer dan 8 dynastieën hebben hun hoofdstad in deze regio gehad. Daarbij is Beijing met 600 jaar en 2 dynastieën nog erg jong dus. Na een uur of twee (in Dengfeng) wachtte ons onze eerste tempel: de Shaolintempel. Een tempel uit 500 n.Chr. Een enorm complex, waar daadwerkelijk nog monniken leven en worden opgeleid. We worden bijgepraat over het ontstaan van het Boeddhisme in China, uiteraard hier binnen gebracht vanuit India. Enorm veel boeddha's en nog meer wierook vallen ons ten deel. Overigens wordt pas tegen het eind van deze wandeling duidelijk dat de gebouwen die we bekijken en bewonderen pas in de tachtiger jaren van de vorige eeuw zijn gebouwd. Weliswaar als vrij exacte kopie van eerder vernietigde, maar toch. Een aantal keizers maar ook de culturele revolutie moesten eigenlijk weinig tot niets hebben van het Boeddhisme en deze Zen monniken, die ook nog eens een goed potje konden vechten. Van George, die zich een evenknie in feiten toont van Harrie, begrijpen we dat nu 70% van de inkomsten naar de staat gaat. Dat moet een aardig bedragje zijn gezien de drukte. Ook bewonderen we weer een kungfu show; ik blijf het indrukwekkend vinden. De wandeling was enorm en gelukkig was er een bus terug en een hamburger aan het eind.

Daarna in de auto de berg af richting Luoyang, waar de "white horse temple" op ons wacht. We rijden door een agrarische streek, waar vooral graan en druiven worden verbouwd. De wegen zijn merendeels zeer slecht begaanbaar en het verkeer ook hier een ramp. De White horse tempel is compacter en een aanzienlijk stuk rustiger en meer overeenkomend met de serene sfeer die je in een tempel verwacht. Ook hier weer veel "show voor het volk". Ter gelegenheid van de komst van een staatshoofd is ooit het halve museum van Luoyang leeg gehaald en nu in de tempel te bewonderen. Of het er ooit gehoord heeft wordt niet interessant gevonden. Bovendien blijken er nagebouwde voorbeelden van tempels uit India en Thailand, geschonken in het kader van de vriendschap tussen China en die landen, op het terrein te staan. Toch ook een beetje heiligschennis in mijn ogen.

Volledig in Zen rijden we rond een uur of 3 door naar ons hotel. Ik heb jullie al een aantal keer gewezen op de enorm flatgebouwen die hier overal staan en op nog veel meer plekken in aanbouw zijn. De kleinste dorpen, die er overigens soms zeer armoedig bijliggen, hebben wel minstens een flat in aanbouw van 25 tot 30 verdiepingen. Het contrast is mega groot en we vragen ons af wie daar allemaal in moeten gaan wonen wanneer ze straks klaar zijn. Ik begrijp nu waarom je af en toe zorgelijke berichten leest in de financiële pers over de vastgoedmarkt in China. De banken die die projecten hebben gefinancierd gaan het op zeker heel zwaar krijgen. Het is geen beleggingstip, maar ik zou mijn beleggingen verkopen.

Na een verfrissende douche en dit stukje gaan we zo naar de Chinees en gaan we daarna kijken of het ons lukt om scheerschuim te kopen in deze wel heel erg Chinese streek. Kennis van Engels schijnt hier schaars te zijn, dus dat is een uitdaging. Morgen naar de Longmen grotten, deze zijn gelukkig van voor de Han dynastie, want anders waren het de grotten van Han geweest en die heb ik al gezien. Ja ja, ik ben me er een!