We krabben zelf ook wolken

Hallo liever lezertjes, dit is alweer bijna het laatste journaal van Jan en John uit China. Evalueren doen we pas als we thuis zijn en alles wat hebben kunnen laten bezinken. Een bijzondere reis door een bijzonder land was het zeker. Vandaag ons iets meer verdiept in Shanghai. Het heeft betrekkelijk weinig historische waarde, maar is wel een echte wereldhavenstad. Niet minder dan 24 miljoen mensen hebben hier hun woonplaats. Het centrum staat vol met wolkenkrabbers en het financiële hart van China is er gevestigd. We zijn vanmorgen begonnen met een bezoek aan het City planning museum. Er blijkt toch een plan achter deze wirwar te zitten. De toekomstvisie was waarschijnlijk het meest belangrijk en die zag er goed uit. Veel grote groene longen, geen auto's in de stad en dus allemaal gelukkige mensen, we helpen ze hopen.

Vervolgens naar de oude stad en meer speciaal een Chinese tuin van meer dan 500 jaar oud. Mooi dat zeker, maar het wordt mij een beetje teveel van hetzelfde met die tuinen. Bovendien is het weer ruim 26 graden en hangt er die damp boven de stad, die je snel aan het transpireren brengt. Na de lunch bezoeken we het Shanghai World Financial Center: een wolkenkrabber in de vorm van een flesopener (je herkent hem direct op de foto's). We vliegen in iets meer dan 1 minuut naar de 97ste verdieping op zo'n 440 meter hoog. Daar nemen we de volgende lift naar de 100ste verdieping, waar het hoogste (!) observatorium ter wereld is gevestigd op 474 meter. Overal om je heen glas en zelfs op de grond. Doordat we boven in de "mond" van de flesopener hangen zie je ook de grond onder je door glazen vloertegels. Gelukkig zijn er ook tegels niet transparant. Met mijn hoogtevrees zorgde dit alles wel even voor aanloopproblemen. Pa ging er vrolijk op uit, ik heb eerst even diep ademgehaald. De verleiding om de omgeving te zien heeft het uiteindelijk gewonnen. Maar nu ik dit schrijf (op maar 29 hoog) krijg ik weer natte handen. Enige jaren was dit het hoogste gebouw van de stad, maar inmiddels wordt er hard gewerkt aan een wolkenkrabber van meer dan 600 meter vrijwel naast het SWFC. Ze zijn aan de hoogste verdiepingen bezig.

We sluiten de dag af met een boottrip over de Huangpu river. Met aan de ene kant zicht op de wolkenkrabbers en aan de andere kant de Bund. Pa had het even slecht. Onze gids Kiana had zich vergist in de plek van het ticketoffice en we hadden ons voorgenomen om de boot van 3 uur te halen. Als een waar Olympisch kampioen weet hij het tempo toch bij te benen en de loopplank gaat direct achter ons omhoog. Niet alleen staan de Chinezen altijd vol ongeloof te kijken wanneer ze het duidelijk wordt dat hij al 83 is, maar het verklaart waarschijnlijk ook waarom ze zijn tempo wat plegen te overschatten. Op de boot komt hij (en ik ook) weer wat bij. De borrel bij terugkomst in het hotel, was een echt verdiende voor hem vandaag.

Morgenochtend doen we nog even het Shanghai museum en daarna een lunch aan de waterkant. Het einde van de trip zal daarmee een feit zijn.