Drieklovendam en Yangtze river

Een beetje later dan normaal, maar we waren helaas even verstoken van internet toegang. Vandaag varen we door drie fameuze kloven en eindigen we de dag met een doorvaart door de sluizen van de Drieklovendam. We gebruiken de tijd op de boot om wat kleding te laten wassen, dat werd tijd. De excursie die rond half 8 van start gaat naar een "ghost city" laten we lekker slapend aan ons voorbij gaan. Dat levert een rustige ochtend op, die we in onze super lounge, met uitzicht over de boeg, lezend en puzzelend doorbrengen. Het schip maakt op mij sowieso al de indruk een soort Henri Dunant (zowel in vorm van het schip als de gemiddelde gast) te zijn, maar als we daar zo dommelend zitten zou je zomaar vrezen voor je toekomst. Hoewel de rust die de boottocht geeft ook van nut is, in het soms vermoeiende reisschema. De "steen" bleek gelijk te hebben. Hoewel het zicht aanzienlijk beter is dan gisteren, regent het behoorlijk.

Tegen het eind van de ochtend varen we door de eerste kloof. Op de een of andere manier minder spectaculair dan we verwacht hadden. De regen hielp daar ook niet bij. Na de lunch stappen we over op kleinere bootjes, waar we met onze nieuw gemaakte vrienden en een groep Australiërs een heel smalle zijarm van de rivier mee opvaren. Hier zijn de bijna recht uit het water opdoemende rotsen van zeker 100 meter hoog in ieder geval indrukwekkender. Terug naar de Henri Dunant laat de gids ons in het Chinees tellen en zingen we liedjes. Heb ik overdreven over het karakter van de boot? Tijdens en na de lunch varen door de andere 2 kloven. We zien het effect van de dam verderop. De oever is over de eerste 25 meter boven de waterspiegel kaal. Duidelijk is dat het water hoger heeft gestaan dan vandaag. Later zullen we zien wat hier echt gebeurd is.

We drinken een borrel met onze tafelgenoten en maken ons gereed voor het Captain's farewell dinner. Uiteraard zijn we onze das vergeten, maar kleden ons desgevraagd wel wat netter aan. Een heerlijke maaltijd met een aantal Chinese verassingen wordt ons voorgeschoteld. Daarna wordt aan boord een film vertoond over de bouw en de effecten van de dam. Het is duidelijk dat de bouw van deze grootste dam ter wereld (ja,ja) een waar huzarenstukje was. Hoe ze de voorheen onvoorspelbare rivier hebben kunnen temmen is uniek. Vaag was het verhaal me bekend, maar de effecten van de dam op het gebied stroomopwaarts zijn echt heel erg ingrijpend geweest. De minste is nog dat door het rijzen van het water de kloven minder diep en minder smal waren dan vroeger. Dat verklaarde overigens wel ons wat teleurstellende gevoel van "is dit het nou" bij het passeren van de kloven. Maar belangrijker is het feit dat het water nu zo'n 100 meter, en in de winter tot maximaal 120 meter, hoger staat dan vroeger. Dat had tot gevolg dat circa 1,5 miljoen mensen hun huis onder water zagen komen te staan en dus naar nieuwe huisvesting moesten worden overgebracht. Huizen die in de meeste gevallen nog gebouwd moeten worden. Meer dan 100 dorpen en steden verdwenen volledig van de kaart evenals de landerijen (en dus het inkomen) van de boeren. Juist aan de voet van het water was de grond erg geschikt voor landbouw. Nu ligt de waterspiegel op de hoogte van het veel steiler verlopende deel van de berg dat daardoor veel minder goed bruikbaar is voor hun bedrijf. Dit alles voor het hogere doel: het temmen van de rivier en het opwekken van enorme hoeveelheden schone energie. We discussiëren erover of dit project in een democratisch bestel ook gerealiseerd zou zijn, we zijn er niet zeker van.

Rond een uur of elf varen we de eerste van 5 aaneengeschakelde sluizen bij de Drieklovendam binnen. Dat is een echt imposante ervaring. Een enorm betonnen bak met meters hoge deuren. Uiteindelijk liggen we er met 3 schepen in. Een klein uur later en een klein 30 meter lager gaan de deuren open voor de volgende etappe. We zullen een groot deel van de nacht bezig zijn om helemaal beneden te komen.

De volgende ochtend weer vroeg op voor een bezoek aan de dam. Bij daglicht is het bouwwerk zo mogelijk nog imposanter. Ook de zon begint er weer bij te schijnen. Logischerwijs zijn de Chinezen trots op wat ze hier gerealiseerd hebben en we krijgen dan ook alle details weer te horen. Tot groot genoegen van pa (en ook eigenlijk van mij wel hoor) hebben ze het uitkijkpunt bereikbaar gemaakt met roltrappen. Tot voor een jaar of 2 waren het namelijk een kleine 1000 treden naar boven. Op de terugweg vertelt onze gids hoe hij het ervaren heeft om tot 2 keer toe gedwongen te zijn geweest om te verhuizen en je mooie stukje landbouwgrond in te moeten leveren. Weliswaar is er compensatie betaald, maar met ca 1000 yuan per are mag dat eigenlijk geen naam hebben.

We varen nog een klein stuk door naar Yichang, waarna we de trein zullen pakken richting Hankou. In het hotel daar hoop ik dit verhaal op internet te krijgen en ook weer wat foto's te kunnen meesturen. Morgenochtend begint onze laatste week alweer .........